Ρίξτε μία ματιά στο οπισθόφυλλο του παρόντος βιβλίου. Πρόκειται περί οφθαλμαπάτης. Αν το έχουν τυπώσει καλά στο πιεστήριο, θα δείτε ότι οι κύκλοι κινούνται. (Επειδή το κεφάλαιο είναι κόπια από το βιβλίο, απλά πατήστε αριστερά στο Λινκ αριστερά, που γράφει "Οι ΜεταΠωλητές του Βυζαντίου" και θα δείτε κάτω-κάτω το σχήμα.) Πολλά βλέπουμε καθημερινά μα δεν τα παρατηρούμε. Μία ματιά την συγκεκριμένη στιγμή φτάνει για να αισθανθούμε ξαφνικά κάτι σαν ξαφνικό ξύπνημα και να σκεφτούμε: «Μα πώς δεν το έβλεπα τόσον καιρό που ήταν μπροστά στα μάτια μου;» Σε αυτό το κεφάλαιο θα δούμε μία άλλη άποψη για τον γνωστό κρίνο που έδωσε ο άγγελος στην παναγία.

Μία από τις πολλές φορές που είχα απηυδήσει με τον θεό που δεν φαίνεται πουθενά, του έβαλα τις φωνές λέγοντας: «Θεέ μου, επιτέλους πια, δείξε μου ότι υπάρχεις. Δείξε μου ένα σημάδι σου». Και ξαφνικά ακούω μία φωνή να μου λέει: «Έχω μία πεταλούδα ζωγραφισμένη στον κώλο. Θες να στην δείξω;» Κι εκεί που κατέβαζε τα βρακιά να μου δείξει τον πισινό του, φάνηκε πρώτα ο μπροστινός του. Και τι είδα νομίζετε; Τον χριστό επιλοχία να κάνει καψόνι στον Αϊ Βασίλη. Δείτε τις φωτογραφίες και τα λέμε παρακάτω.

Για μένα, απεικονίζουν μιάς και έχουν κατεύθυνση από πάνω προς τα κάτω, τους θεούς ή τους οποιουσδήποτε που ήρθαν από άλλο πλανήτη και ενώθηκαν ερωτικά ή με το ζόρι με τους κατοίκους της γης. Άλλωστε βλέπουμε στην φωτογραφία και τον οβελίσκο από την ίδια περιοχή, που έχει το ίδιο νόημα, του φαλλού μα και του πυραύλου που πάει στο διάστημα. Προσπαθώ να κάνω τα μάτια σας να βλέπουν λιγάκι διαφορετικά, πιο μακριά. Για του λόγου το αληθές, ας δούμε τί κρύβει η επόμενη φωτογραφία του Φαραώ Ραμσή.

Βλέπουμε τις στήλες πίσω που κρατούν τον ναό, μα στην ουσία δεν είναι απλώς στήλες. Είναι Φαλλοί. Εκτός κι αν δεν έχετε κάτι παρόμοιο μέσα από το παντελόνι σας όσοι αναγνώστες είστε άντρες. Είναι αυτό το αντικείμενο που του κάνατε τατουάζ και γράφει «ζί σου» όταν είναι ήρεμο, κι όταν νευριάζει γράφει «Η παναγιά μαζί σου». Δεν είναι μονάχα οι φαλλοί που βλέπουμε πίσω από τον Ραμσή. Κι ο ίδιος ο Ραμσής είναι ένας φαλλός. Τί δουλειά έχει η γυναίκα στα πόδια του αν δεν είναι φαλλός; Δείτε την μικρή επεξεργασία που έκανα παρακάτω, για να έχετε μία ακόμη άποψη. Ναι μεν είναι η στάση των νεκρών όπως συνήθιζαν οι Αιγύπτιοι αλλά αυτός μόνο νεκρός δεν είναι, εφόσον είναι όρθιος.

Ο κρίνος έχει το ίδιο σχήμα με τις παραπάνω φωτογραφίες. Τον κρίνο τον έφερε άγγελος, άρα κάποιος «από πάνω». Αυτό μαρτυρά ότι είτε συνουσιάστηκε με κάποιον «από πάνω» είτε με κάποιον τρόπο της εισχώρησαν σπέρμα στην μήτρα ώστε να γεννηθεί ο «δικός τους» και να γνωρίζουν ποία τον κυοφορεί. Αυτοί είχαν κι έχουν ένα ιερατείο που την αρχηγία αναλαμβάνει πάντα κάποιος που προέρχεται από πάνω,

Κάπου θυμάμαι στην Γένεση που λέει ότι ζούσαν 1.000 χρόνια και μέσα σε αυτά έκαναν μόνο 2 με 3 παιδιά. Ένα πήδημα κάθε 333 χρόνια περίπου. Δεν είχαν εφευρεθεί ακόμη τα γραμματόσημα και χρειαζόταν πολύς χρόνος για να πιάσουν καμιά πενηνταριά πεταλούδες, ώστε να βρίσκουν δικαιολογία να πάνε μαζί τους για να τους δείξουν την συλλογή με τις πεταλούδες τους. Και τότε..... τσουπ, το μπαγιάτικο τριακοσίων τριάντα τριών ετών σπέρμα έβρισκε κάπου να χυθεί. Όσο για τις πεταλούδες.............

Ξέρω, γίνομαι κακός και είρωνας μα κι εγώ δεν γουστάρω να με δουλεύουνε ψιλό γαζί.

Η Τιάρα είναι ο οβελίσκος, ο πύραυλος και το κράνος στον στρατιωτικό είναι το πέος. Γυρίστε σελίδα πίσω και συγκρίνετέ το με το καπέλο του Ραμσή. Είναι τα ίδια πράγματα ακριβώς. Ο Μωάμεθ, ο ιδρυτής της μουσουλμανικής θρησκείας, φορούσε το ίδιο με τον στρατιωτικό και τον Ραμσή αλλά σε πάνινο. Το φορούν κι όλοι οι μουσουλμάνοι πλέον μα δεν γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται. Είναι όλοι τους ρομπότ πρώτης διαλογής. Κι εκείνοι περιτέμνονται και από την μέρα που θα γεννηθούν τους κάνουν πλύση εγκεφάλου οι έχοντες πλυμένο εγκέφαλο, ότι πρέπει να πεθάνουν για τον θεό τους. Το τουρμπάνι, απεικονίζει το ίδιο κωδικοποιημένο πράγμα με όλους τους άλλους. Το πέος, τον φαλλό, το γεννητικό όργανο, πείτε όποιο όνομα θέλετε. Το ίδιο είναι.

Τί κοινό έχουν:

Θα το δούμε στο κεφάλαιο με τους αρχαίους αστροναύτες. Εκεί, θέλω να δώσετε βάση στο καπέλο που φοράει ένας απόγονος των Dropas.

(Πατήστε στο μπουτόν "Έτσι Άρχισαν Όλα" και θα δείτε την συνέχεια.)

Οι 2 παραπάνω φωτογραφίες είναι η απόδειξη για το απόσπασμα από την Ομήρου Οδύσσεια, Ραψωδία ζ΄, κεφάλαιο 42. Κι όποιος είναι μάγκας τώρα, ας μου πει ότι ο Όμηρος έγραφε κοτσάνες ή ότι στην Ιλιάδα δεν έγιναν διαπλανητικές μάχες. Εδώ, βλέπετε καθαρά την μαλάκυνση εγκεφάλου που είχαν εκείνοι που αφόρισαν τον Καζαντζάκη.

Ωιμέ το τί θα γίνει, άμα ξαφνικά δείτε ότι αρχίζει να ξεβάφει κι από μαύρος γίνεται άσπρος κι αρχίζουν να μαυρίζουν οι άσπροι που φοράνε μαύρα.

Η γυναίκα γεννάει και εκείνοι δεν γεννιόνται, κατασκευάζονται. Έτσι, έπρεπε να εξαφανίσουν την «Μήτρα». Την έβαλαν να κάνει ισορροπία πάνω σε 2 καλαμάκια, τακούνια, γόβα στιλέτο και της εμπέδωσαν ότι της αρέσει. Έκτοτε το πιστεύει. Αυτή είναι η πλύση εγκεφάλου των αιώνων. Την έβαψαν σαν κλόουν, της είπαν ότι θα μοιάζει σαν γάτα και της εμπέδωσαν ότι της αρέσει. Έκτοτε το πιστεύει. Της έβαψαν τα μαλλιά μπλε, κόκκινα, πράσινα και της εμπέδωσαν ότι της αρέσει. Έκτοτε το πιστεύει. Άσχετα δε, εάν στα 30 τους θα τους έχουν καεί όλες οι ρίζες από τις τρίχες και θα έχουν άσπρο μαλλί. Έτσι αναγκαστικά θα τα βάφουν μέχρι να πεθάνουν. Ας μην πω άλλα, γιατί μου αρέσουν οι γυναίκες και δεν θέλω να με πάρουν στο κυνήγι κι αρχίσει να ζηλεύει η γυναίκα μου. Αλλά ΠΩΣ διάολο ζητάνε ίσα δικαιώματα όταν κάνουν ισορροπία πάνω σε σπιρτόξυλα κι όταν δεν τα φοράνε λένε ότι δεν αισθάνονται ότι είναι γυναίκες;

Η γραβάτα φορέθηκε πρώτα από τους μασόνους, όχι μόνο σαν φαλλοκρατικό σύμβολο αλλά και σαν σύμβολο ίσως διαπλανητικής ισχύος. Όπως οι μιναρέδες, το σχήμα της καθολικής εκκλησίας, τα καπέλα και λοιπά αντιπροσωπεύουν κάτι κρυφό μα φανερό μόνο στους μύστες των τάδε στοών, έτσι και η γραβάτα όπως την μελέτησα είναι το σύμβολο του πυραύλου.

Μετά από την γραβάτα, προσπάθησα να σχεδιάσω με το πρόγραμμα γραφικών αυτό που με ενοχλεί κάθε Σαββατοκύριακο και με ξυπνάει από τις επτά το πρωί, ενώ πρέπει να ξεκουραστώ από την σκληρή δουλειά της εβδομάδας. Τι ζητάω; Δύο τρεις ώρες ύπνο παραπάνω μία με δύο ημέρες την εβδομάδα. Και ξαφνικά, ΝΤΑΑΑΑΑΝΝΝ !!!

Και κόντρα Ντάαανννν και ματαξαναΝτάααννν και κάτι ψιλά. Και συνεχίζει για πολλή ώρα. Διακόπτει και μετά πάλι το ίδιο ψυχολογικό παράφωνο παρατράγουδο. Μερικοί μαυροφορεμένοι, που ποιούν έργον θεάρεστον με το να σπάνε τον ύπνο του εργαζόμενου κοσμάκη που ξεκουράζεται.

Χτυπούν τις καμπάνες σαν τρελοί. Για να μην πούμε ότι έχουν βάλει πρόγραμμα στο κομπιούτερ και τις χτυπάει μόνο του. Προσπαθούνε να μας θυμίσουνε να μην ξεχάσουμε τον θεό τους, διότι άπαξ και τον ξεχάσαμε δύο πράγματα μπορούν να συμβούν. 1) Να χάσουνε την δουλειά τους εφόσον δεν θα υπάρχει αφεντικό, 2) Να πάμε στην κόλαση από το αφεντικό.

Δηλαδή, μας αγαπάει όλους τόσο πολύ, που αν δεν τον καταλαβαίνουμε, μας εύχεται να καούμε στην Κόλαση.

Τελικά, ανακάλυψα με τρόμο ότι αυτό το σιδερένιο πράγμα είναι μαγικό. Κρύβει μέσα της....... εξωγήινους !!!!

Δείτε στο σχέδιο.

Αρχικά, για να φτιαχτεί μία καμπάνα με το πρόγραμμα γραφικών πρέπει να κάνουμε ορισμένα γεωμετρικά σχέδια κι έπειτα να σβήσουμε τις γραμμές που δεν μας ενδιαφέρουν.

Ε, ρε τι μπορεί να βρει κανείς μέσα σε έναν....ΚΡΙΝΟ !!!!

Που είναι και μία ανάποδη «Καμπάνα».

Κλείνω αυτό το κεφάλαιο με μία φράση του.... από κρίνο γεννηθέντος, προς τον συνεργάτη του στο έγκλημα, Πέτρο:

Αν πάτε στο κεφάλαιο που γράφω περί συνομωσίας Ιούδα, θα καταλάβετε το εδώ σκεπτικό μου. Η φράση δεν ήταν όπως μας την περιγράφουν, αλλά κάπως έτσι:

Η ώρα της αλήθειας έφθασε. Θα πέσουν πολλά κεφάλια και θα γίνει μεγάλος χαμός. Αυτό που έρχεται το 2011 με 2012 δεν είναι μετεωρίτης που θα πέσει στην γη όπως θα σας πουν, αλλά.... «Αυτό που φοβούνται!!!»

Γι’ αυτό κι ετοιμάζουν πυραύλους να το χτυπήσουν. Θα αποτύχουν και πάλι. Από εκείνη την χρονολογία θ’ αρχίσουν οι παγκόσμιες αλλαγές. Οι πληροφορίες πάνε σ’ αυτούς που πρέπει, αποστηθίζονται και έπειτα καίγονται. Δεν πάνε όμως πάντα πάνω σε χαρτί.

Απλά, θυμηθείτε την λέξη αυτή, μαζί με την χρονολογία 2012.

Με την ευκαιρία, όποιος ΗΛΙΘΙΟΣ σας πει ότι είναι μύστης ή ανήκει στους μύστες των «Έψιλον», απλά βαράτε τον. Ένας μύστης, δεν ρισκάρει το μέλλον μιάς ολόκληρης ομάδας και δεν αποκαλύπτεται. Άλλο αγγελιαφόρος κι άλλο μύστης.

Επειδή άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας, όπως λέει και η λαϊκή μας παροιμία, έβαλα 6 άτομα να μου πούνε το τί ακριβώς βλέπουν μέσα από την σκαλιστή παράσταση του παρακάτω χρυσού Φοινικικού κυπέλλου που έκαναν δώρο στον βασιλιά της Κύπρου, μα κανείς δεν είδε τίποτα. Έτσι, επειδή κι εσείς ίσως δεν θα δείτε τίποτα, αναγκάστηκα να ξεχωρίσω λιγάκι τις παραστάσεις για να μπορέσετε να δείτε καθαρότερα τον συμβολισμό της ερωτικής πράξεως και τα σήματα του DNA.

Επειδή βαριόμουν να γράψω το παραπάνω κατεβατό κι επειδή οι φωτογραφίες αποτελούν πιο χειροπιαστό ντοκουμέντο, σκανάρισα κι επεξεργάστηκα από το προσπέκτους πίστεως που μοιράζει δωρεάν η εκκλησία και τα παραρτήματά της, τα όσα θα δείτε εδώ. Διαβάστε τα καλά, αποτελούν αποδείξεις.

Αρχίζουμε με μερικές αναλύσεις.

Γονείς. Ήθελαν, δεν μπορούσαν, προσευχήθηκαν ή αλλιώς παρακάλεσαν και τελικά έγινε το θέλημά τους.

Ο Συμεών αποκάλυψε στην παναγία ότι θα περάσει μεγάλη θλίψη στην ζωή της με τα περί χριστού. Αυτό μας δείχνει ότι τα πάντα ήταν προσχεδιασμένα.

Εδώ, έχουμε τα εξής δωδεκάρια:

Όμως, Ένατος = Σεπτέμβριος = 9 μήνες εγκυμοσύνης.

Όπως προανέφερα, πρέπει να εισχωρηθεί σπέρμα εξωγήινων για να καταφέρουν να εισέλθουν στον πλανήτη. Θα το αναλύσω καλύτερα, μα πιστεύω πως κατανοητός θα γίνω μόνο σε όσους έχουν ασχοληθεί με παραψυχολογία κι έχουν εξωσωματικές εμπειρίες.

Δοκιμάστε να διαπεράσετε έναν τοίχο. Ζουλήξτε τον εαυτό σας πάνω του ή βάλτε άλλους να σας σπρώχνουν πάνω σε αυτόν. Όχι μόνο δεν θα καταφέρετε τίποτα, αλλά θα πονάτε αφάνταστα. Εκτός κι αν σκοτωθείτε πάνω στο ζούληγμα.

Το πνεύμα σας δεν θα πονάει πια. Και θα μπορεί να διαπεράσει τον τοίχο. Έτσι κι εκείνοι, δεν μπορούν να ξεφύγουν από την διάστασή τους και να βρεθούν στην δική μας. Πονάνε αφόρητα από την πυκνότητα κι ο μόνος τρόπος είναι αυτός που είδαμε παραπάνω. Όμως, μπορούν άνετα να εισχωρήσουν σε άλλα στρώματα ατμόσφαιρας, δηλαδή εκεί που δεν υπάρχει σχεδόν ατμόσφαιρα. Υπόγεια. Οι γνωστοί μας υποχθόνιοι. Και εκτός γήινης ατμόσφαιρας. Πλανήτες.

Ο πόλεμος της Τροίας, κατ’ εμέ δεν έγινε για καμία Ελένη, αλλά για μία Σελένη ή Σελήνη ή Ιλαέρεια ή Ίλιον. Κι όποιος θα μπορούσε να έχει στην κατοχή του την Σελήνη, θα μπορούσε να έχει τον έλεγχο του διαστήματος και με άλλα λόγια, να κάνει ότι θέλει για πυρηνικούς πολέμους με λέιζερ και άλλα καλούδια που θα έχει στην διάθεσή του. Η Αθέατη πλευρά της σελήνης λέγεται «ΛΙΛΙΘ». Αν θυμάστε, η Λίλιθ, ή αναγραματίζοντάς το προφορικά = «ΘΗΛΥΛ» Θήλυ – Ίλ, το θηλυκό που κατασκευάστηκε στο Ίλιον, στην σελήνη, ήταν η πρώτη γυναίκα του Αδάμ.

Στους άντρες, κάνουν πειράματα μετάλλαξης στο σπέρμα. Θέλουν να επικρατήσουν πάνω στον πλανήτη μας, μας θέλουν σκλάβους, επειδή χωρίς σκλάβους δεν μπορεί να επιζήσει η αυτοκρατορία τους. Αποκωδικοποιήστε καλά τον Όμηρο και θα βρείτε αμέτρητα πράγματα. Σε αυτό το βιβλίο σας έχω σε ένα κεφάλαιο μία παράγραφο μαζί με την αποκωδικοποίησή της, καθώς και στο οπισθόφυλλο.

Ο πλανήτης έχει γεμίσει με μεταλλαγμένους εξωγήινους που βαδίζουν ανάμεσά μας. Είναι στις κυριότερες θέσεις του εμπορίου, οικονομίας, αρχηγοί και βουλευτές κρατών, στρατιωτικοί, μα οι βασικοί είναι εκείνοι που εμφυτεύουν πίστη. Οι πωλητές δωρεάν πίστεως. Οι παπάδες. Παίρνετε δωρεάν και πληρώνετε αργότερα. Με την ζωή σας. Όλο και σε κάποιον πόλεμο υπέρ πίστεως θα σας ρίξουν προς διαφύλαξη της προσβεβλημένης υπόληψης του αφεντικού τους.

Δείτε τα γραπτά από το δωρεάν προσπέκτους τους στην επόμενη σελίδα. Μας λένε να κάνουμε καθημερινά τον σταυρό μας για να τιμάμε από ευγνωμοσύνη τον ευεργέτη μας, δηλαδή αυτόν που στο όνομά του δολοφονούμαστε από τους ίδιους κι από τους πιστούς που απέκτησαν δωρεάν, με κηρύγματα και ιεραποστολές σε υπανάπτυκτες χώρες της ζούγκλας. Μόνο σε απολίτιστους μπορούν να επιβληθούν.

Απλά, τους κάνουν πολιτισμένους και τους μαθαίνουν να πυροβολούν και να σκοτώνουν μωράκια. Σκλαβώνουν μυαλά φυλακίζοντάς τα στο σκοτάδι, λέγοντάς τους ότι αυτό που βλέπουνε είναι το φως. Μόνο όποιος έχει δει το αληθινό φως μπορεί να ξεχωρίσει την διαφορά από το σκοτάδι.

Συνοψίζοντας:

Ο ΒΟΛΒΟΣ ΝΟΥΜΕΡΟ 666.

Μία φορά κι έναν καιρό, πριν λίγο παραπάνω από 2.000 χρόνια, σε μία μεγάαααλη πόλη που την έλεγαν...... κάτσε να δεις πώς την έλεγαν...... α, ναι, Βηθλεέμ την έλεγαν, ήταν ξαπλωμένη στο λιβάδι μία ολόγυμνη κοπέλα. Δηλαδή όχι ακριβώς ολόγυμνη, μόνο από την μέση και κάτω.

Τα σανδάλια τα φόραγε. Είχε σηκώσει το πράσινο ρούχο της από τα πόδια μέχρι την μέση για να πάρει λίγο αέρα, επειδή είχε πολλή ζέστη εκείνη την ημέρα. Έτσι όπως την είχε πάρει ο ύπνος και χωμένη όπως ήταν μέσα στο ακλάδευτο πράσινο γρασίδι, δεν την πρόσεξε ένας καλός κύριος με φτερά που φύτευε λουλούδια εκείνη την ώρα σε εκείνη την περιοχή. Είχε μέσα στο σλιπάκι του που δεν ξέρουμε τί μάρκα ήταν, αλλά σίγουρα όχι Κάλβιν Κλάιν (μιάς κι αυτός δεν είχε γεννηθεί ακόμη,) μερικούς βολβούς, για να γεννήσει η γη αργότερα ένα λουλούδι με άσπρο φύλλο και ένα κίτρινο μακρινάρι στην μέση. Το σλιπάκι το χρησιμοποιούσε για δισάκι, κάτι σαν τσαντάκι, αλλά επειδή ήταν φτωχός και δεν είχε λεφτά να το αγοράσει έβαζε τους βολβούς όπου μπορούσε. Στο αριστερό χέρι κρατούσε ένα σουβλερό ξύλο που έκανε τρύπα στην γη και στο δεξί έναν βολβό που τον έβαζε μέσα στην τρύπα. «Τσακ, βολβός νούμερο 664. Τσακ, βολβός νούμερο 665. Τσ..... ωπςςς, μια έτοιμη τρύπα. Βολβός νούμερο 666. Αρκετά για σήμερα.» Την άλλη μέρα ξαναπέρασε να τσεκάρει τα φυτέματα και νευριασμένος αναφώνησε: «Φτου, να πάρει!!! Λείπει ένας βολβός! Πάλι λάθος στο μέτρημα έκανα όπως και την περασμένη χιλιετία.»

Εννέα μήνες αργότερα.

Στην ίδια μεγάαααλη πόλη που την έλεγαν..... κάτσε να δω πιο πάνω τί γράφω...... α, ναι Βηθλεέμ την έλεγαν, ο χειμώνας ήταν βαρύς, το κρύο ασήκωτο και η βρόχα έπεφτε ρααααγδαίως. Το πετρέλαιο δεν είχε εφευρεθεί ακόμη, (είναι αποκλειστικότητα των Αμερικάνων που κι αυτοί δεν είχαν εφευρεθεί ακόμη) κι ο κόσμος αν δεν είχε ξύλα για να ζεσταθεί και μιας και νύχτωνε γρήγορα εκεί, είτε κοιμόταν είτε έκανε διάφορα κινητικά κολπάκια για να ζεσταθεί. Όπως, το να πετάνε το σαπούνι στο πάτωμα (άφοβα επειδή ούτε ο Χίτλερ είχε εφευρεθεί ακόμη, άρα δεν θα επρόκειτο για κάποιον συγγενή τους) και κάποιος να σκύβει να το πιάσει. Ξαφνικά, μέσα στην παγωμένη και χιονισμένη νύχτα, ακούγεται μία αντρική φωνή από τον κοντινό στάβλο: «Ω Γιές, ω γιές, γιές, γιές, γιές!!!!»

Ο κόσμος άναψε τις σβησμένες δάδες στα σκοτεινά δωμάτια των αντίσκηνων και βγήκε στα φωτισμένα παράθυρα. «Έλα μέσα γρήγορα Ααρών!!!» ακούστηκε μία πολύ νευριασμένη γυναικεία φωνή. «Μα μέσα σου ήμουνα προηγουμένως μωρή κι εσύ έκανες την αδιάφορη» είπε φανερά ζοχαδιασμένος ο νεαρός Ααρών. Και δεν ξαναμπήκε.

Κάποιοι άλλοι, φώναζαν χειροκροτώντας στα φωτισμένα πια παράθυρα κι επευφημώντας: «Άξιος!!! Άξιος!!!» Νόμιζαν ότι πρόκειται για δυνατό οργασμό του γείτονα έπειτα από ένα πετυχημένο πέταγμα σαπουνιού.

Όμως, μετά από το τελευταίο «Ω γιές», ακούστηκε ένα: «Ουά!!!»

Απότομη σιωπή επικράτησε στην παγωμένη ατμόσφαιρα.

«Τί διάολο;!;! Πώς είναι δυνατόν;;;» αναφώνησαν οι πιο έξυπνοι. «Μετά από τον οργασμό αμέσως έκανε η γυναίκα του παιδί;!;! Μα εδώ πρόκειται για θαύμα!!!» Τί είχε συμβεί στην πραγματικότητα μέσα σε εκείνο τον στάβλο; Υπήρξε όντως μία γέννα. Η γυναίκα του ξυλουργού (πώς τον λέγανε;.... αχ, εκείνο το χτύπημα στο κεφάλι....) γέννησε.

Ένα ολοκαίνουριο.... αγοράκι. Από την χαρά του ο σύζυγος ξυλουργός (βρε να μην μπορώ να τον θυμηθώ....) επειδή απέκτησε γιο, είχε αναφωνήσει εκείνο το «Ω Γιές».

Πολύς κόσμος μαζεύτηκε εκεί με τις πυτζάμες παρόλο το κρύο, (ενώ στον δρόμο περπατούσε ένας εξαγριωμένος άντρας κρατώντας ένα ρόπαλο στο χέρι, γρυλίζοντας: Ήθελα νάξερα ποιός πούστης μου ξερίζωσε εκείνον τον βολβό) για να δει από κοντά το «από την παραγωγή στην κατανάλωση» νεογέννητο. Να δει από κοντά το θαύμα. Το πρώτο μωρό στον πλανήτη που γεννήθηκε αμέσως μετά από την εκσπερμάτωση.

Όπως είναι φυσικό, εκείνος δεν τους είπε ποτέ τί συνέβη γιατί είχε ανέβει το κασέ του στο αντίθετο φύλλο. Α, μην το ξεχάσω, το όνομα του παιδιού το έβγαλε ο ίδιος ο κόσμος, εις ανάμνησιν εκείνου του θαύματος. Και το όνομα ήταν οι δύο πρώτες λέξεις που ακούστηκαν: «ΓΙΕΣΟΥΑ».

Το «ΟΥΑ», από το κλάμα του μωρού. Το δε «Ω» ή ακουστικώς «Ο», ήταν εκείνο που προσδιόριζε το φύλλο του παιδιού. Ειδάλλως θα φώναζε: «Η Γιές». Άρα ήταν άρρεν. Σίγουρα ήταν άρρεν. Όχι όμως ένα οποιοδήποτε άρρεν. Ήταν ένα θαυματουργό άρρεν. Αρεσκόταν δε, στο να ντύνεται στα άσπρα, όπως αν θυμάστε εκείνο το φυτό που γένναγε η γη και είχε άσπρο φύλλο κι ένα κίτρινο μακρινάρι στη μέση. Όσο για τον βολβό...... ε, δεν ήταν αυτό το θέμα της ιστορίας μας. Ή μήπως;;;......

Πώωωωπω πω πω!!! Πάμε πάλι απ’ την αρχή. «Μιά φορά κι έναν καιρό..........»

Πάσα ομοιότητα με τοποθεσίες και πρόσωπα της παρούσας ιστορίας, είναι απλή σύμπτωση. Αφού να σκεφτείτε, σύμπτωση είναι και το ότι ολόκληρη σχεδόν η Ελληνική αρχαία ιστορία και προϊστορία μεταφέρθηκε συμπτωματικά ως δια μαγείας στην ιστορία των Εβραίων. Αυτό που άλλαζε ήταν τα ονόματα και διάφορες πόλεις.

Γιάννης Φραγκούλης.